Historia

Nie wiadomo na pewno, kiedy po raz pierwszy wyprodukowano napoje alkoholowe.

Uważa się, że stało się to około 10 000 lat temu, kiedy wynaleziono ceramikę wykonaną z wypalanej gliny. Pierwszymi napojami alkoholowymi były prawdopodobnie wino gronowe i miód pitny.

W czasach rosyjskich miód pitny był szeroko stosowanym napojem. Miód był gotowany i używany w święta, często przygotowywany wspólnie, przez społeczność. Miód był świętym, ceremonialnym, rytualnym napojem. Znaczenie picia miodu w minionych epokach polega również na tym, że nie było wtedy innych napojów alkoholowych. Kroniki przyniosły nam dowody produkcji miodu pitnego w dużych ilościach na dworach książąt kijowskich, na przykład księcia Włodzimierza. I. Serbinov (1913), propagujący odrodzenie miodarstwa, pisał: „Starożytna technika miodarstwa w całej smukłej pełni zaginęła, ale o tym, że była wspaniała i oryginalna, opowiada pamięć ludowa, wróżby ludowe, zagadki, legendy, legendy”.

Nie mniej powszechne było miodobranie w czasach kozackich – w epoce hetmańskiej. Znaczący rozwój zyskał w okresie panowania polsko-litewskiego. W krajach południowych dominowało winiarstwo gronowe, aw krajach strefy umiarkowanej – na Ukrainie, w Polsce, na Litwie, w Niemczech – szeroko rozpowszechniono miodobranie. w XVII wieku produkcja miodu na Ukrainie zaczęła podupadać. Zbiegło się to z wynalezieniem wódki i upadkiem pszczelarstwa. Miodarstwo osiągnęło szczyt upadku w XVIII wieku. Od tego czasu wielokrotnie podejmowano próby jego ożywienia. Tak więc pszczelarstwo osiągnęło znaczny rozwój w latach 1924-29. W tamtych czasach panowała nadprodukcja miodu, a pszczelarze zaczęli przetwarzać nadmiar miodu na miód pitny. Ale przewroty społeczne i kolektywizacja położyły kres tym próbom. Związek Radziecki nie wiedział, jak zrobić miód. Miód był rzadki i drogi.